De eerste 35 jaar van mijn leven ging ik volledig mee in de ratrace van de maatschappij. En toen kwam de vraag: “Dietlinde, leef je om te werken of werk je om te leven?” Mijn perfecte wereldje stortte in. Ik reed naar huis en besefte dat ik allerlei identiteiten en rollen had aangenomen (de advocaat, de moeder van, de partner van, de tennisser, de dochter van…) maar geen idee had wie ik nou eigenlijk zélf ben.
Het werk dat ik deed was geen optie meer. Een levenslange zoektocht en ontdekkingsreis namen een aanvang. Vijf jaar lang heb ik me suf gemediteerd zodat ik eindelijk weer kon voelen want ik was compleet in mijn hoofd gaan leven. Vele jaren heb ik van alles gedaan om gaandeweg te leren uit de symbioses te komen, niet meer te dissociëren en steeds meer mijn eigen waarde te zien en omarmen. De kern van mijn groei was altijd het onderzoeken van mijn schaduw-stukken. De rugzak. De ui afpellen. Ieder moment dat ik daar aandacht en liefde aan gaf, liet er weer een laag los en voelde ik dat ik weer nieuwe delen van mijn echte IK had hervonden. Ik begon mijzelf gaandeweg steeds beter te begrijpen, evenals de wereld om mij heen. Begrijpen waarom mijn omgeving op mij reageert zoals zij doet. En begrijpen waarom ik zelf op een bepaalde manier reageer op mijn omgeving.
Ik ben altijd dol geweest op boeken, video’s en dergelijke over wie wij zijn en hoe de wereld in elkaar zit. Human Design, Gene Keys (mijn absolute topper), (familie) opstellingen, spirituele boeken, kwantumfysica, niet-mainstream info, Germaanse Geneeskunde van Dr. Hamer enz enz. Het heeft me allemaal geholpen om mijn denken en voelen met elkaar in balans te krijgen en om mijn intuïtie de prominente plaats in mijn leven te geven die het verdient. Persoonlijk vond ik het een zware reis en ik heb vele malen de handdoek in de ring gegooid omdat ik het werkelijk niet meer wist. Maar juist die momenten van volledige overgave hebben me het meeste gebracht. Een krachtige verbinding met het grote AL, het Veld, mijn wijze ‘ik’ of hoe je het ook wilt noemen. Een steeds dieper zakken in mijn bekken. Het maakt dat ik dicht bij mezelf blijf en mij niet meer alleen voel. Dat ik mega vertrouwen heb in het innerlijke licht van mezelf en van (bijna 😉) alle mensen.
Ik ben aangekomen op een punt dat ik niet meer in gevecht ga met mezelf, mijn gevoelens, mijn gedachten of met wat er in het hier-en-nu gebeurt. Alles mag ontvangen worden en door mij heengaan, ik hou het niet meer tegen of vast. En dat geeft rust en blijdschap.
Het is mijn droom dat ieder mens zich ontwikkelt naar meer bewustzijn en awareness zodat wij stoppen met elkaar te beschadigen (onder invloed van de trauma’s en overlevingspatronen die we in het begin van ons leven al oplopen). Oorlog voeren, discrimineren, uitsluiten, wegkijken, bedrog, graai-en hebzucht, armoede, misbruik, agressie…. dit is niet wie wij werkelijk zijn. Wij zijn een godsvonk, een ziel in een fysiek jasje. Pas als we onze waarde gaan zien en begrijpen en bereid zijn de innerlijke weg te gaan – in plaats van hardnekkig te proberen onze issues via de buitenwereld op te lossen – gaat er in de buitenwereld structureel iets verbeteren. Afgelopen jaren zie ik dat steeds meer mensen verantwoordelijkheid nemen voor hun innerlijke ‘landschap’. Daardoor vinden enorm positieve veranderingen plaats (al is er ook een tegenbeweging gaande). Ik hoop hier via mijn eigen innerlijke werk en via its one coaching mijn bijdrage aan te leveren 💚
