DE 8 REDENEN OM NIET TE VERANDEREN
@Dietlinde 22 mei 2025
We kennen het allemaal: voor de zoveelste keer word je met dezelfde situatie, emotie of denkpatronen geconfronteerd. Je bent het hartstikke beu maar komt niet in actie om er iets aan te doen.
Wat maakt dat dat zo gaat?
De 8 redenen om niet te veranderen.
1. “Het is zijn/haar/hun schuld, dus waarom moet ík er iets aan doen?”
Oké, doe niets, doe wat je altijd deed en dan krijg je wat je altijd kreeg. Als je daar tevreden mee bent: vooral niet veranderen (maar dan ook het thema loslaten en niet zeuren J).
2. “Die ander moet maar veranderen, want die zit fout!”
Oké, en je gaat die ander daar ongetwijfeld een handje bij helpen om in te zien dat hij/zij ernaast zit en moet gaan veranderen. En? Lukt het een beetje? Als het jou zo vergaat als het mij verging, dan is het antwoord een dikke ‘nee’. Toen ik in mijn relatie zelf veranderde door de weg naar binnen te gaan, heb ik ontelbare pogingen gedaan mijn toenmalige partner ‘te veranderen’ in die zin dat hij ook naar binnen zou moeten gaan. Want dan zou hij gelukkiger zijn en zouden wij bij elkaar kunnen blijven, zo was mijn gedachte. Na veel pogingen en alleen maar meer verzet en verwijdering (logisch), dacht ik nog steeds dat het wel zou lukken als ik het maar hard genoeg zou proberen. Als ik maar onvoorwaardelijk van hem zou houden zoals hij is… (niet dus want hij moest immers veranderen), dan zou hij wel inzien dat veranderen het allerbeste was voor hem en ons. Pas vele jaren na de scheiding begon ik ten diepste te beseffen hoe arrogant mijn houding was. Te denken dat ik wel zou weten wat goed voor hém is. Alsof ik zijn pad zou kennen. Alsof zijn keuzes mijn zaak zijn. Ik besefte gaandeweg dat je een ander nooit kunt veranderen, zelfs niet als je oneindig veel van de ander houdt. En dat is maar goed ook! Iemand verandert uitsluitend als hij/zij dat zelf wil en toelaat, als het op zijn/haar pad hoort en als de tijdrijp is.
3. “Het is te pijnlijk om die innerlijke emoties en gevoelens onder ogen te zien” (die kunnen maken dat er weer beweging en dus verandering kan komen)
Je kunt of wilt het niet aan gaan, het is te groot, te zwaar, te veel, te diep enz. Prima. Niet fijn, maar het kan absoluut zo voelen. In dat geval: respecteer jezelf en kies daar dan voor. Als het teveel is, erkén dat dan en vergeef jezelf ervoor! Laat het los. Ga jezelf niet straffen dat je niets doet. Respecteer je gevoelens en je besluit en gooi het thema aan de kant. In het hier-en-nu is het gewoon ‘nee’. En op ieder ander moment kan er toch nog spontaan een ‘ja’ komen en dat is dan ook prima. Maar voor nu is het een nee dus geef jezelf de ruimte om niets te hoeven doen. Adem in en adem uit. Geef je issue aan het universum en ga voor nu gewoon leven. Ga naar buiten de natuur in of doe iets anders waar je blij van wordt. Of ga een middagdutje doen. Maar wat het ook is, doe het omdat je het écht wilt en doe het vol overgave.
4. “Ik wil wel maar ik denk dat ik het niet kan dus ik begin er niet aan”.
Hier komt de memorabele spreuk om de hoek: ‘Niet geprobeerd is altijd mislukt’. En ook die van Pipi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit geprobeerd dus ik denk dat ik het wel kan’. Want zo is het, je kunt altijd vele malen meer dan je denkt.
5. “Ik heb het al zo vaak geprobeerd maar het mislukte steeds”.
Ik geloof oprecht dat je van iedere poging iets geleerd hebt. Je kunt jezelf dus afvragen of het wel mislukkingen waren. Wellicht waren het belangrijke stappen in de richting van je doel! Alles wat naar maatschappelijke maatstaven mislukt, heeft je doorgaans wijsheid opgeleverd. Want ook door af te vinken wat niet werkt, kom je dichter bij wat er wél werkt. In de Human Design systematiek (https://sarahleershumandesign.nl/jouw-chart/ ) is er zelfs een persoonstype die juist door Trial and Error moet groeien. Dat is in het DNA bepaald. Nodeloos te zeggen dat deze mensen (en dat is zeker een kwart van de bevolking) het moeilijk heeft in deze samenleving die je dan al snel het label ‘sukkel’ geeft.
6. “Ik weet niet hoe ik dat moet doen, dat veranderen, want ik kom niet bij mijn gevoel.”
Er zijn dan een aantal dingen die kunnen helpen:
- Rust nemen zodat je hoofd meer pauzes laat tussen het denken. Bijvoorbeeld door tuinieren, wandelen, mediteren, dansen, yoga, muziek luisteren, en overall een legere agenda plannen.
- Adem sessies: https://www.thebreathworkmovement.nl/vind-jouw-ademcoach
- De techniek van het focussen toepassen die er eigenlijk gewoon op neerkomt je gevoelens waar te nemen zoals ze verbonden in buik en lichaam voelbaar zijn. In het dunne boekje ‘De kracht van focussen’ van Ann Weiser Cornell worden handvatten gegeven hiervoor.
- Onderzoeken waar je bang voor bent als je wel zou gaan voelen. Wat mag er dan niet gevoeld worden? Waar ben je dan precies bang voor?
7. “Ik weet niet hoe ik dat moet doen, dat veranderen, want ik blijf maar hangen in die emoties”
Er blijven emoties komen maar het gewenste gevoel van opluchting blijft uit. Het lijkt alsof je geen steek verder komt, ook niet na huilbuien of timmeren in een kussen. Wat er dan speelt is dat je de inzichten mist die je vereist zijn om je ‘uit’ die emoties te tillen. Een transformatie heeft altijd 2 dingen nodig:
- Het doorvoelen van de emotionele en fysiek lichamelijke pijn, én
- een inzicht over jezelf, de situatie of over de ander, waardoor je anders naar de situatie gaat kijken.
Inzichten komen als je er open voor staat en klaar voor bent. Je kunt ze bevorderen door bijvoorbeeld dagelijks je gedachten op te schrijven in een dagboek. Dat kan tot spontane inzichten leiden. Of door voor het slapengaan eerlijk te vragen aan je eigen Hoger Zelf/wijze Ik of het antwoord vanuit je onderbewuste dromen omhoog mag komen zodat je het in de ochtend ineens weet. Voorwaarde hiervoor is wel dat je ook eerlijk bent in je bereidheid dat je alle(!) antwoorden toelaat, niet alleen datgene waar je naar verlangt.
Of wat ook helpt is om een inzichtkaart te pakken naar aanleiding van een specifieke vraag die je vooraf opschrijft. Dat kan bijvoorbeeld op www.orakels.org of op www.alleshelder.nl. Vooral de ‘ínzichtkaarten’ zijn concreet en duidelijk. Ze zijn ook op veel plaatsen te koop. Als de kaart die je getrokken hebt je nog even niets zegt, maak een screenshot en contempleer er eens een paar dagen op! Op deze wijze train je gelijk je intuïtie en ga je beter op de gevoelens in je lichaam letten. En wat natuurlijk ook helpt aan inzichten, is om er in alle kwetsbaarheid met iemand over te praten die je vertrouwt en die veilig voelt.
8. “Ik heb al zoveel aan mezelf gewerkt, ik weet het onderhand allemaal al wel.”
Dat kan natuurlijk. Echter als het eens niet top gaat en er een wederkerend issue is dat voor gedoe zorgt, dan kan het zijn dat je je vinger er nog niet achter hebt gekregen. Dan kan het evengoed zinvol zijn om er eens een (andere) ‘deskundige’ bij te halen. We hebben allemaal wel eens hulp nodig en het tekent je grootsheid als je bereid bent je wéér kwetsbaar op te stellen. Voor de 100ste keer. En nog dieper dan de voorgaande keren. Vaak zijn we blind voor onze diepste kind-stukken en overlevingspatronen, zeker als er één of beide ouders mee gemoeid zijn. Ik merkte bij mezelf en bij vele anderen dat we als kind soms hardnekkig het beeld van een ouder roze hebben geschilderd. En daarmee ontkennen we dat we zelf onder de situatie of diens gedrag hebben geleden. Het is ontiegelijk pijnlijk om dat onder ogen te zien omdat kinderen onvoorwaardelijk loyaal zijn aan hun ouders. Om dit mechanisme bij jezelf te zien zonder hulp van een ander, is bijna niet te doen. Het zit vaak zó diep.
Belangrijk is om te beseffen dat deze wereld voor een onschuldig, puur en jong kind vaak ongekend kil en liefdeloos aanvoelt in de baby en peutertijd. En dat onze ouders door hun conditionering en schadelijke ideeën – meestal vanuit de beste intenties – hun kinderen vaak beschadigen. De meeste ouders zijn zélf in hun leven zwaar getraumatiseerd geraakt door oorlogen, misbruik, afwijzing, financiële schaarste, scheidingen, ontslag, familieruzies enz. enz. Het eigen helingsproces gaat nooit over de ander. Het gaat om heling voor jezelf en de erkenning van je eigen gevoelens over die situatie. Gevoelens die er zijn, ongeacht of ze wel of niet terecht zijn. Het zijn de gevoelens die je destijds had zoals je toen was en met wat je toen geloofde en wist. Dus ze hebben niet persé iets met waarheid te maken. Maar ze zijn er. En dús moeten ze worden doorvoeld, gezien, begrepen en omarmd worden. En dat staat voor mij volledig los van diegene die de gevoelens wellicht veroorzaakt heeft!
